امام حسین (ع)

حسین بن علی بن ابی طالب (ع) که در بین شیعیان امام حسین علیه السلام، اباعبدالله و سیدالشهدا خوانده می‌شود. ایشان در سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه به دنیا آمد. امام حسین (ع) فرزند دوم امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) و نوه حضرت محمد (ص) است. حسین (ع) از خاندان بنی هاشم و از قبیله قریش است. امام حسن مجتبی (ع)، حضرت عباس (ع)، محمد بن حنفیه از برادران، و حضرت زینب (س) و ام کلثوم از خواهران او هستند

درباره تعداد فرزندان امام حسین (ع) اختلاف‌نظر وجود دارد؛ برخی از منابع این تعداد را چهار پسر و دو دختر و برخی دیگر، شش پسر و سه دختر نوشته‌اند.

 امام حسین علیه السلام پس از برادرش امام حسن، ده سال امامت شیعیان را بر عهده داشت.

کنیه امام حسین علیه السلام «ابوعبدالله»، ابوعلی، ابوالشهدا (پدر شهیدان)، ابوالاحرار (پدر آزادگان) و ابو المجاهدین (پدر جهادکنندگان) از دیگر کنیه‌های ایشان است

واقعه کربلا که به شهادت حسین بن علی(ع) و یارانش انجامید، مهم‌ترین بخش از زندگینامه ایشان به شمار می‌آید. بر پایه برخی گزارش‌ها، امام حسین(ع) پیش از حرکت به سوی عراق، از شهادت خود آگاه بوده است. این واقعه در پی خودداری او از بیعت او با یزید رخ داد.

شهادت امام سوم شیعیان در واقعه عاشورای سال ۶۱قمری سبب شد شخصیت وی برای شیعیان و حتی غیر شیعیان بیشتر در بُعد حق‌طلبی، شجاعت و شهادت نمایان گردد و دیگر صفات و ویژگی‌هایی که در روایات برای او ذکر شده، تا اندازه‌ای تحت‌الشعاع قرار گیرد. این واقعه دست‌کم از آن جهت که نخستین بی‌حرمتی و تعرض آشکار به خاندان پیامبر (ص) بود، تاثیر عمیقی بر تاریخ و فرهنگ شیعه گذاشت و قیام وی را به نماد ظلم‌ستیزی، پیروزی خون بر شمشیر، امر به معروف و نهی از منکر، ایثار و فداکاری تبدیل کرد.

تاثیرگذاری شهادت اباعبدالله علیه السلام تا آنجایی بود که عده‌ای گمان کرده‌اند شکل‌گیری مذهب تشیع پس از شهادت وی رخ داده است. در طول تاریخ اسلام قیام‌هایی با الگو گرفتن از قیام امام حسین(ع) شکل گرفته که با شعار یا لثارات الحسین بوده است.