سبد خرید شما خالی است.
نگاهی به زندگی امام حسین(ع)؛ هنر شهادت!
شهید قلب تاریخ است! هم‌چنان که قلب به رگ‌های خشک اندام، خون حیات و زندگی می‌دهد، جامعه‌ای که رو به مُردن می‌رود، جامعه‌ای که فرزندانش ایمان خویش را به خویش از دست داده‌اند و به مرگ تدریجی گرفتار شده است. جامعه‌ای که احساس مسئولیت در آن از بین رفته و اعتقاد به انسان بودن و انسانیت رنگ باخته است. شهید همچون قلبی، به اندام‌های خشک و بی‌رمق این جامعه خون خویش را می‌رساند و بزرگ‌ترین معجز‌ه‌ی شهادت این است که یک نسل، به خود ایمانی جدید تزریق کرده و از روزمرگی‌ها رها می‌شود.
در فرهنگ ما شهادت مرگی نیست که دشمن بر ما تحمیل کند. شهادت مرگ دلخواهی است، که مجاهد با آگاهی، منطق، شعور، بینایی و بیداری خود انتخاب می‌کند. برخلاف تاریخ‌ها و جوامع دیگر که شهادت را حادثه‌ای می‌دانند که بر قهرمان تحمیل شده است، در جامعه ما شهادت یک درجه و تکامل است. شهادت خودش هدف و اصالت و یک مسئولیت بزرگ و یک فرهنگ است.
شهادت امام حسین (ع)
اما حسین (ع) از جنس دیگری است، داستان او کشته یا ترور شدن در راه سهم‌خواهی نیست، بلکه داستان مقاومت حق در برابر باطل است. حسین بن علی در حالی که می‌توانست در خانه بنشیند و زنده بماند، به پا خواست و آگاهانه به استقبال مرگ شتافت. امام حسین (ع) یک شهید است که حتی پیش از کشته شدن، خودش به شهادت رسیده است، نه در گودی قتلگاه، بلکه در داخل خانه‌ی خود آنجا که به دعوت ولید حاکم مدینه که از او بیعت مطالبه می‌کرد، «نه» گفت! امام حسین (ع) در همان لحظه شهادت را انتخاب کرد و حسین بن علی از همان لحظه شهید است.
شرایط نهضت امام حسین (ع)
شکل مبارزه‌ای که امام حسین (ع) انتخاب کرد قابل فهمیدن نیست، مگر آنکه اوضاع و شرایط آن لحظه فهمیده شود. در آن لحظه حسین (ع) مسئول نگهبانی از انقلابی بود که آخرین پایگاهای مقاومتش از دست رفته و از قدرت جد، پدر و برادرش، یعنی حکومت اسلام و جبهه حقیقت و عدالت، نه تنها شمشیر بلکه یک سرباز هم باقی نمانده است.
اسلام در این زمان وارونه شده است؛ ارزش‌های اسلامی رنگ باخته و دین با حاکمیت افراد فاسد وغاصب به انحراف می‌رود. در چنین شرایطی امام حسین (ع) برای اصلاح دین جدش قیام می‌کند. امام از یک سو نیرویی برای تغییر وضع موجود ندارد و از سویی دیگر، در سکوت خود بارقه‌ی امیدی نمی‌بیند. بنابراین با تنهاترین و بُرنده‌ترین سلاح یعنی شهادت، به مبارزه با یزید مظهر کفر و باطل می‌رود و با شهادتش بر آنها پیروز می‌شود.
هنر خوب مردن
امام حسین علیه السلام فرزند خانواده‌ای است، که هنر خوب مردن را در آن مکتب به خوبی یاد گرفته است. شهادت هنر مردان خداست؛ همان‌طور که خوب زندگی کردن هم هنر مردان الهی است. خوب مردن نیز هنری است، که در درجه‌ی اول شهدا آن را به ارث می‌برند. سیدالشهدا نماد و الگوی خوب مردن (شهادت) در همه عصرها و زمان‌ها است. تاثیر حادثه کربلا، هم در بستر زمان خود و هم در طول تاریخ، عمیق و فراگیر بوده است و ما شاهد نهضت‌هایی بودیم که با فاصله‌ی کمی با الهام‌گیری از قیام خونین کربلا شکوفه زدند.
مکتب شهادت
نمی‌شود از کربلای حسین (ع) نوشت و در آن، از کار بزرگ بانو زینب یاد نکرد، چرا که حادثه کربلا با نقش مکمل و بی‌بدیل حضرت زینب (س) کامل می شود. بدون شک حضور حضرت زینب (س) در کربلا به عنوان پیام رسان شهیدان، حیاتی‌ترین عنصر در ماندگاری «حماسه حسینی» است. اگر زینب نبود، کربلا در کربلا می ماند و حماسه درخشان حسینی اسیر حصار زمان خود می شد. حضرت زینب (س) خود سرود حماسه‌ای بود که درخشید و حماسه بزرگ کربلا را در همه زمان‌ها جاری ساخت.
شهدا زنده‌اند و سیدالشهدا زنده ترین شهید تاریخ است. نام او، یاد او، خاطره او و داستان شگرف کربلای او، همه و همه در طول تاریخ برای همه نسل‌ها نیروبخش، حیات آفرین، امیدزا و انقلاب گستر است. خون حسین، مایه حیات بخشی است که در گذر زمان بر کالبد ملت‌ها دمیده می‌شود و آنها را به زندگی فرا می‌خواند. حسین (ع) زنده جاویدی است که هر سال، دوباره شهید می‌شود و همگان را به یاری جبهه حق زمان خود دعوت می کند.
یادگار دوران
امام حسین (ع) مظهر و سمبل حق است، که در همه عصرها، چون نمادی زنده و خروشان، ظهور پیدا می کند و همه کسانی را که از پاسداری حقیقت زمان خود طفره می روند، به یاری می‌طلبد. در واقع یاری طلبیدن امام عشق در کربلا، انعکاس موج اندیشه اسلامی برای کمک به حق در همه زمان هاست. «هل من ناصر ینصرنی» یعنی آیا کمک کننده‌ای هست که حق را یاری کند؟ تفاوت یاران حسین بن علی و یزید در آن بود، که گروه اول با خدا معامله کردند و جان خود را به بهای آخرت زیبا فدا کردند و گروه دوم به بهای اندکی جان بهترین مردم را گرفتند و آخرتی تاریک را برای خود خریدند!
استیکر و پوسته لپ‌تاپ امام حسین (ع) در فروشگاه کادینر در اختیار عاشقان اباعبدالله الحسین قرار گرفته است.
نویسنده: رقیه فرجی