سبد خرید شما خالی است.
نگاهی به سریال قورباغه؛ ضیافت جنون!
وقتی که برای اولین بار اسم هومن سیدی را به عنوان کارگردان سریال قورباغه شنیدم، ناخودآگاه یک فلش‌بک به کارهای قبلی او زدم و مطمئن شدم که این‌بار هم قرار است یک قصه و ژانر جدید از فیلمسازی را در سینمای ایران تجربه کنم، ژانری که سال‌ها جایگاهش در هنر هفتم کشورمان خالی بود.
«قورباغه» نخستین تجربه سریال‌سازی هومن سیدی کارگردان و بازیگر سرشناس سینماست که سابقه‌ی ساخت فیلم‌های تحسین شده‌ا‌ی همچون؛ «مغزهای کوچک زنگ زده»، «خشم و هیاهو », «اعترافات ذهن خطرناک من»، «سیزده» و «آفریقا» را در کارنامه خود دارد. این کارگردان جوان با لحن متفاوتی در فیلمسازی و انتخاب سوژه‌های تازه که با سلیقه مخاطب متناسب است، توانست طیف گسترده‌ای از مردم را به سمت سینما بکشاند و مخاطبان زیادی توانستند با او و سریال «قورباغه» ارتباط برقرار کنند.
یکی از دلایل مهمی که سریال قورباغه را از همان ابتدا مورد توجه قرار داد، تفاوت قصه و ژانرش با اغلب سریال‌های شبکه نمایش خانگی بود. مردم از تماشای درام‌های پرشمار آپارتمانی به نوعی خسته شده بودند و منتظر یک اثر ساختار شکن و به دور از کلیشه‌های مرسوم سریال‌سازی بودند. «قورباغه» با بهره‌گیری از یک قصه‌ی معمایی، پر تعلیق و آمیخته با جنون توانست یک اتفاق و آغازگر جریان تازه در عرصه سریال‌سازی باشد.
اگر به عنوان یک بیننده پای سریال بنشینید، متوجه خواهید شد که با یک قصه‌ی پر چالش روبرو هستید. سکانس به سکانس سریال طوری پیش می‌رود، که به هیچ وجه نمی‌توانید حدس بزنید که در سکانس بعدی چه چیزی قرار است اتفاق بیفتد. این روش فیلمسازی که به عقیده‌ی من خاصه هومن سیدی است، اصلی‌ترین دلیل موفقیت سریال قورباغه است.
داستان سریال قورباغه
داستان سریال در مورد یک ماده مخدر «به نام نفس شیطان» است که در کلمبیا روی تروریست‌ها و شهروندان مورد استفاده قرار می‌گیرد. ماده مخدر ترسناک که برای اولین بار سوژه‌ی ساخت یک سریال ایرانی قرار می‌گیرد و انگیزه دسترسی به آن به هدف و حس جنون شخصیت‌های درمانده «قورباغه» تبدیل می‌شود.
علاوه بر اشاره به مواد مخدر در داستان اصلی سریال، قصه‌های فرعی هم در متن فیلمنامه مطرح می‌شوند، که برای مخاطب جذابیت دارند. به همین دلیل قورباغه نه فقط یک سریال معمایی و جنایی، بلکه اجتماعی هم تعریف می‌شود. قصه‌ای با تم خشونت که از حقیقت‌های مشمئزکننده، ناگوار و غیرانسانی جهان معاصر سرچشمه می‌گیرد.
بازیگران سریال
به نظر من بعد از فیلمنامه و کارگردانی، انتخاب بازیگران خوب یکی از دلایل مهم موفقیت یک اثر سینمایی است. سریال قورباغه هم از این امر مستثنی نیست و انتخاب هوشمندانه و درست چهره‌های موفق سینما و تئاتر، به موفقیت آن کمک بسیاری کرده است. انتخاب نوید محمدزاده و صابر ابر دو بازیگر قدرتمند که اولی ستاره‌ی بی چون و چرای سال‌های اخیر سینمای ایران و انتخاب اول سینماگران و دیگری یک هنرمندی به شدت گزیده کار و سخت پسند، یک امتیاز بزرگ برای این سریال محسوب می‌شود.
هومن سیدی در شخصیت سازی تبحر خاصی دارد، در اکثر کارهایش شاهد تولد تیپ‌های جذاب و بعضاً بدیع هستیم، و به نظر من این ویژگی او اصلی‌ترین دلیل موفقیت و مورد توجه قرار گرفتن آثارش توسط تماشاگران بوده و هست. در سریال «قورباغه» هم شاهد این موضوع هستیم و خلق شخصیت‌های متنوع و مالیخولیایی و قرار گرفتن آنها در موقعیت‌های متفاوت، به جذابیت فیلم کمک بسیاری کرده است. کاراکترها هر یک صاحب دنیایی متفاوت هستند، تا جایی که هر کدامشان می‌توانند دستمایه‌ی ساخت یک سریال یا فیلم قرار بگیرند، از نوری و رامین و فرانک گرفته تا لیلا و کیان و شمس آبادی و حتی آباد!
علیرغم اینکه قورباغه سریال پرکاراکتری است، اما هومن سیدی با بکارگیری تجربه‌ی کارگردانی خود توانسته خوب و به اندازه از بازیگران و نقش‌ها استفاده کند، طوری که هیچ کدام از شخصیت‌ها مخاطب را خسته نکنند. در کنار درخشش و بازی‌های خیره‌کننده‌‌ی نوید محمدزاده، صابر ابر و سحر دولتشاهی، سیدی در این کارش هم چند غافلگیری و کشف جدید داشت.
حضور مهران غفوریان بازیگر نقش‌های طنز در نقش کیان، شیوه بازی متفاوت خودش در نقش شمس آبادی و فرشته حسینی در نقش لیلا، از غافلگیری‌های این سریال است. سیدی همچنین با معرفی امین شعرباف و نیما مظاهری، دو استعداد جدید دیگر را به سینمای ایران معرفی کرد.
از دیگر جذابیت‌های این سریال که تاثیر زیادی در جذب تماشاگر دارد، و از نقاط قوت سریال نیز محسوب می‌شود، فیلمبرداری و قاب بندی‌های زیبا و موسیقی آن است. سریال قورباغه چند روز پیش پس از ۱۵ قسمت به پایان رسید و با مطرح کردن چند معما در تیتراژ پایانی، مخاطبانش را کنجکاو تر از قبل کرد.
مجموعه کادینر یک پکیج ویژه استیکر از سریال قورباغه را تهیه کرده است، تا شما عزیزان بتوانید شخصیت‌های محبوب خود در این سریال را به‌شکل استیکر تهیه کنید.
نویسنده: رقیه فرجی